Efekt potopu

Gdzie jesteś gwiazdo,

Lampko pośród nocy?

Gdzie jesteś gwiazdo,

Łódki mej nadziejo?

Taaaaaaaaaaak mi się przypomniało.

To fragment piosenki z jednej z moich ulubionych płyt. Kto zgadnie z jakiej?

Ale nie o tym chciałam. Chciałam o tym, że już jestem szczęśliwym człowiekiem ze sprawnymi rurami :D

Znaczy nie ja mam te sprawne rury, tylko moja łazienka: rury wczoraj odmówiły posługi. Wieczorem, po kilkugodzinnej walce z tymiż, omamieni spływającą wodą, poszliśmy spać. 

Rano, bosą stópką rozmiar 39 (masz stopę jak „podolski złodziej" mawiała moja Babcia :DDDD), wlazłam prosto w kałużę lodowatej cieczy :DDDDDDDDDDDDDDDDDD Krew we mnie zawrzała, ale powstrzymałam potok obelżywych słów pod adresem instalacji i majstrów, którzy ja wykonali (to nie pierwszy potop), zważając na obecność nieletniej trzody chlewnej.

Na szczęście już po krzyku :D Mąż przybył z pracy z nowym pomysłem. Pomysł okazał się trafiony, a ja mogę zażyć wieczornych ablucji :DDDDDDDDDDDDDDDDDD

A w ogóle, to dziś już sobie mogłam pomalować, co uczyniłam :DDDDDDDDD

Ciekawe, że rzeczy tak przyziemne jak popsute rury skłaniają człowieka, do przypominania sobie pięknych piosenek :DDDDDDDDDDDDD

p.s.: O matko - jak mi strasznie brakowało malowania.

p.s. 2: W następnej piosence na tej płycie szło tak:

          Nie wolno Ci wątpić i tracić nadziei.
          Jeśli wierzysz w gwiazdę, jeśli wierzysz, to ona istnieje
          Nie wolno Ci wątpić w żal wpadać po szyję.
          Jeśli wierzysz w gwiazdę, jeśli wierzysz, to ona ożyje.

I w ten sposób wszyscy wiedzą czego słucham w aucie :DDDDDDDDD I tak: ja też zostaję optymistą :DDDDDDDDDDDD

p.s.: moja Babcia mawiała też, że mam stopę numer mniejszą od kajaka :DDDDDDDDDDDDDDD